Tijdens een van mijn bezoeken in mei aan de Oostvaardersplassen zag ik plotseling de kleine kop van een jonge vos tussen de struiken. Het ging allemaal zo snel, dat ik niet in staat was om dat moment vast te leggen. Even verderop keek een fotograaf uit over de vlakte. In mijn enthousiasme vertelde ik hem van mijn ontmoeting. Hij vertelde mij dat er een nest was met 4 jongen en dat hij erin geslaagd was om foto’s te maken.
Ik natuurlijk stinkend jaloers, maar heb ze die dag niet kunnen ontdekken. De volgende ochtend ben ik zeer vroeg naar dezelfde plek gegaan. In het veld liep al een andere fotograaf en ik baalde ervan dat hij waarschijnlijk de jonge vossen al weer had weggejaagd. Ineens zag ik hem fotograferen. Toch maar eens van dichtbij bekijken. Er waren twee jonge vossen die absoluut niet schuw waren, je kon ze benaderen tot op zo’n 5 meter. Er lag een grote vis en het restant van een gans waar ze van aten. Waarschijnlijk daar neergelegd door de ouders, maar die heb ik niet kunnen ontdekken.
Gedurende verschillende dagen heb ik ze mogen volgen bij het eten, luieren en het verkennen van hun nieuwe omgeving. Het gras en het riet werden helaas al snel hoger en ineens kon ik ze niet meer vinden, overigens wel de aangevreten restanten van een jonge vos.
Aan alle mooie dingen komt wel een eind, maar deze schitterende ervaring pakt niemand mij meer af. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij.
Op de homepage is een impressie van mijn ervaringen opgenomen onder de presentatie “Recent” en deze foto’s zijn ook toegevoegd aan het vossenalbum.