Het was weer genieten de afgelopen maanden!
Hele legioenen jonge ganzen, streng bewaakt door pa en ma, die ze bij de minste twijfel het water in dirigeerden.
Een vos tevergeefs op jacht naar een jonge gans, helaas te snel om een foto te kunnen maken, maar wat een prachtige ervaring!
De snelle groei van de gansjes aanschouwen, waarbij je in no time de nieuwe lichting alleen nog maar herkent aan de kleur van de snavel.
En ja, helaas zijn er ook mensen die met andere bedoelingen naar jonge ganzen op zoek zijn.
Franse jagers zijn betrapt met grote aantallen jonge ganzen in de auto.
Ze wilden deze gebruiken om in hun eigen land volwassen ganzen te lokken.
Gelukkig hadden de boswachters van Staatsbosbeheer dit snel in de gaten en zijn de betrokkenen aangehouden.
Naast jonge ganzen waren er ook weer veel konikveulens.
Ruwe vachten, aanvankelijk fragiel manoeuvrerend op hun dunne pootjes, al snel enthousiast galopperend.
Angstig, maar tegelijkertijd heel nieuwsgierig, voortdurend verblijvend onder de rok van moeders.
En toen de kers op de taart.
’s Ochtends vroeg zag ik ineens een heel klein kopje boven het gras uitkomen.
Het bleek een jonge vos, die overigens nog voordat ik een foto kon maken alweer verdwenen was.
Na wat speurwerk kwam ik vervolgens twee jonge vossen tegen die niet echt schuw bleken.
Ze waren gans en vis aan het eten.
Ik trof ze iedere dag opnieuw op de zelfde plek aan, dus ongetwijfeld vlakbij het nest.
Gedurende verschillende dagen heb ik serie na serie geschoten.
Helaas groeide het gras en het riet dermate snel, dat ik ze al snel niet meer terug kon vinden.
Maar die ervaring neemt niemand mij meer af.
Ik heb nog geen jonge edelherten gezien, maar ik begrijp dat deze normaliter eind mei, begin juni worden geboren.
Ik reken dan ook op een ontmoeting op korte termijn.